↑ Terug naar Over Bierum

Dorpsinformatie

Geschiedenis

Bierum (Gronings: Baaierm) is een wierdedorp in de gemeente Delfzijl in het noorden van de provincie Groningen in Nederland.

Het 800 inwoners tellende dorpje (CBS, 2011) ligt ten noordwesten van Delfzijl aan de Waddenkust. Het meest karakteristieke gebouw van het dorp is de middeleeuwse Sebastiaankerk waarvan de toren wordt ondersteund door een enorme steunbeer met doorgang. Deze steunbeer was er oorspronkelijk voor bedoeld om de toren van de kerk te ondersteunen, maar door een fout in de fundering trekt deze de toren nu in feite naar beneden. Bijzonder is verder dat deze grotendeels romaanse kerk overwelfd is met Romanogotische meloengewelven.

In Bierum stond vroeger de borg Luinga. Eén van de eigenaars van de borg was Harm Jan van Bolhuis, heer van Bierum. Het borgterrein is nog goed te herkennen. De entree met bakstenen brug is nog volledig intact.

Van 1808 tot 1811 vormde Bierum onderdeel van de kortstondige gemeente Holwierde (die zetelde in Bierum) en van 1811 tot 1989 vormde het een zelfstandige gemeente, waartoe naast Bierum en Holwierde ook Godlinze, Krewerd, Losdorp en Spijk behoorden.

Actief verenigingsleven

Het dorp beschikt verder over een actief verenigingsleven, een ijsbaan, speeltuin, cafe/cafetaria, bakkerij, rustieke boomgaard met theeschenkerij, smederij, brandweer, verenigingsgebouw “Irene”, Dorpshuis “Baaiermerstee” en Camping “Kiek op Diek”.

In de zomermaanden kan er gebruik worden gemaakt van het strandje bij Hoogwatum, ongeveer 1,5 kilometer van het dorp aan de Eems.

Betekenis van de dorpsmarkeringen


De Hereweg aan de zuidzijde van de dorpskern, met de ‘dorpsmarkering’.
Het ontwerp is gemaakt door beeldend kunstenares Loes Heebink (1955) uit Nijeveen. De dorpsmarkeringen bestaan uit een kromgebogen mast waarop een meeuw met wijduitgeslagen vleugels zit. Hier in Bierum is een kat toegevoegd.
De dorpsmarkeringen symboliseren volgens de kunstenares “op artistieke wijze de verbondenheid tussen de zee en het land en de relatie tussen de oude toegangspoort tot een dorp of stad in vroeger tijden”. De masten zijn bij dorpen met een overwegend agrarisch karakter groen van kleur, en bij de aan de kust gelegen dorpen zijn ze blauw.